شاید در نگاه نخست یک کتاب تاریخی در نظر جلوه کند ولی واقع این است که این کتاب هیچ شباهتی به دیگر کتب تاریخی ندارد. نویسنده در عین پرداختن به نکات تاریخ زندگی محمدرضا پهلوی از دوران نشستن بر عرش تا کشیده شدن به زمین و حتی زیر فرش، همواره سعی داشته "رمان" بودن نوشته اش را حفظ کند.
در این کتاب طوری به حقارت یک پادشاه پرداخته شده که شاید کمتر کسی تا بحال با این صداقت در حوزه فرهنگ بدان پرداخته باشد.از مقالات و داستان های کوتاه مجلات گرفته تا سریال های صدا و سیما که حقا دو ریال بیشتر نمی ارزند و نام سریال برایشان سنگینی می کند.
رضا امیرخانی نیز در مورد این کتاب اظهار نظری کرده که شاید بیان آن در اینجا بعنوان یکی از اهالی فرهنگ و ادب خالی از لطف نباشد:
«شاه بی شین روایت گر لحظاتی از تاریخ ماست که به دلیل بی توجهی فرهنگی یگانه است. حال آنکه از این دست کتب دهها عنوان باید نگاشته می شد.در فضای امروزی شاه بی شین از آن جهت که بی نظیر است و یگانه،به شدت خواندنی است.»
همگان به خوبی می دانند نوشتن رمانی تاریخی با این ظرافت و صداقت از هر کسی در این اوضاع برهوت فرهنگی کشور ساخته نیست. پس باید قدر چنین کتاب ها و نویسندگانی همچون محمدکاظم مزینانی را دانست و تا حد امکان از آنها بهره جست.نویسندگانی که جای خالی آنها به شدت در دانشگاه ها حس می شود.دانشگاه هایی که هنوز هم که هنوز است برخی دانشجویان و حتی اساتیدش می گویند:«خدا بیامرزه پدر شاه رو ...»
پ.ن 1:شاه بی شین برگزیده نخستین جشنواره داستان انقلاب است که در بخش داستان بزرگسال، نخستین تجربه نویسنده در این حوزه محسوب می‌شود.
پ.ن2:بخش عمده ای از این کتاب به زبان روسی ترجمه شده و در مجلات روسیه به چاپ می رسد.(+)
