بخاطر غیبت دوهفته‌ای که داشتم یه عذرخواهی به همتون بدهکارم.درگیر طرح پرمحتوای ضیافت اندیشه‌ی تکمیلی تو دانشگاه فردوسی بودم.می‌دونم تو این دو هفته بهتون خیلی سخت گذشت، چون که نمی‌تونستید پست جدیدی تو ایران سرای امید بخونید(اعتماد به نفس فوق‌العاده از مهارت‌های کسب شده در طرح ضیافت !!! )
و اما بپردازیم به کار رسانه‌ای.طرح ضیافتی رو که دو هفته درگیر کلاساش و تکالیفش و مسابقاتش بودم علیرغم کم و کاستی‌هایی که داشت اما از اساتیدی که اومدن چیزای خوب زیاد ی هم می‌شد یاد گرفت.الان نمیتونم بهتون بگم استادا چی گفتن که اگه با فونت صفر بنویسم وبلاگ پر میشه! اما برداشت خودمو از کار رسانه‌ای واستون میگم.منظورم هم از رسانه همین وبلاگ، وبسایت، شبکه‌های تلویزیونی، نشریات و ... که فکر می‌کنم دوتای اول واسمون از بقیه مهم‌تر باشن.
به نظر بنده‌ی حقیر برای کار رسانه‌ای باید به دو موضوع مهم توجه کرد.محتوا برای اینکه مخاطب وقتش پای رسانه تلف نشه و جذابیت تا بتونین واسه رسانه‌تون مخاطب جذب کنین و از وقتی که برای انتشار رسانتون گذاشتید پشیمون نشید و حداکثر استفاده رو ازش ببرید.صحبت کردن در مورد محتوا کار من نیست؛ کار اساتیده.اما جذابیت.بهتره یه مثال بزنم از خودم.
اگر یه وبلاگ آخر محتوا و علم و دانش و فضیلت هم باشه و بهترین پست‌ها رو داشته باشه اما یه متن خیلی طولانی و نسبتا سنگین توش باشه من که حوصله نمی‌کنم بخونمش.بعضی وقتا هم تا وبلاگو باز کنم و ببینم چنین وضعیه در همون دم نخست می‌بندمش(با عرض پوزش از دوستانی که مطالب اینچنینی تو وبلاگاشون میذارن) حالا اگه یه قالب قشنگ با ترکیب رنگ جالب با یه هدر جالب و جذاب توش باشه شاید چند دقیقه‌ای توش بمونم و یکم از مطالبشو به بهونه‌ی ظاهرش بخونم.اگه متنش هم یکم جذاب باشه( مثلا ادبی باشه یا توش از طنز استفاده شده باشه و ...) بقیشو هم شاااااااااید خوندم.بعضی وقتها هم بخاطر عکس‌هایی که تو پست‌هاشون میذارن یکم بیشتر تو وبلاگا می‌مونم.
نکته‌هایی رو که قراربود بگم تا حدی تو همون مثال گفتم.فکر می‌کنم تنها یا عمده کار رسانه‌ای ما هم همین وبلاگ و وبسایت باشه و رسانه‌های سمعی بصری زیاد به کارمون نیاد.اگه سوالی داشتید در خدمتم ...
