صبح امید

چندی است که بسیاری از رسانه های داخلی و خارجی تمام هم و غم خود را بر روی شخصی بنام «مرتضوی» گذاشته و با قدرت هرچه تمام تر سعی در تخریب دولت و نظام-و نه مرتضوی- دارند. فکر کنم همگی به خوبی در گذر تاریخ به این تجربه دست یافته ایم که هیچ گاه هم صدایی رسانه های خارجی همچون بی بی سی فارسی و رسانه های داخلی نشانه خوبی برایمان نبوده. همگی می دانیم که هرجا دشمن از کارمان ابراز رضایت کرد یک جای کارمان می لنگد. همگی به خوبی دریافته ایم که نباید بهانه ای بدست بیگانگان و قدرت رسانه ای عظیمشان بدهیم.اما براستی چرا مجلس شورای اسلامی ما باید هر روز تیتری جدید و بهانه ای جدید بدست این رسانه ها بدهد؟

مگر استیضاح وزیر در این چند صباحی که از این دولت مانده چه تاثیری در روند سازمان تامیت اجتماعی می گذارد؟ آیا قرار است فردی دیگر کار بزرگی در این سازمان انجام دهد که مد نظر مجلس محترم است؟ یا آقای مرتضوی در این 10 ماه کاری انجام داده که این سازمان با خطری جدی مواجه است؟

شایدمن و شما پاسخی قانع کننده برای  سوال اول نداشته باشیم، اما برای سوال دوم  می توان تا حدودی نظر داد. اگر نگوییم مدیریت حدود یک ساله آقای مرتضوی در این سازمان بهترین نبوده، این را هم نمی توان گفت که کار ایشان بد بوده. نمی دانم پس این بازی های سیاسی برای چیست؟

نمی خواهم نظرم را بگویم که آیا این کار دولت(صدور حکم برای مرتضوی) قانونی است یا خلاف قانون، در جایی که بسیاری از قانون شناسان و اساتید حقوق بین یکدیگر اختلاف نظر دارند و هر کدام چیزی می گویند. من شجاعت رئیس مجلس را ندارم که با وجود بیان قانونی بودن این اقدام توسط رئیس  کمیسیون اجتماعی مجلس(+) باز هم بر سر مواضع سیاسی-و نه حقوقی خود- اصرار کنم و از تریبون ریاست مجلس برای اعلام نظر شخصی ام استفاده کنم و باز این جمله را به مردم تلقین کنم که این دولت کارهایش بر خلاف قانون است.

یادمان نرود نامه ای را که مقام معظم رهبری در اواخر دولت خاتمی در 5 بهمن 83 را که ایشان در آن به مجلس تذکر دادند که « به جنابعالی و همه نمایندگان عزیز عرض کنم که در شرایط کنونی که ماه های آخر ماموریت خطیر دولت در حال سپری شدن است استیضاح وزیران هیچ سوری برای کشور و دستگاه های مسیول ندارد و متقابلا زیان های محتمل آن بسیار و خطرات آن هشدار دهنده است. البته مجلس موظف است که از همه ابزار هی نظارتی خود استفاده کند.» آیا این مجلسیانی که از طراحان اصلی و اصرار کنندگان براین استیضاح دارند از آن نامه بی خبرند؟ اینان که اکثرا در آن مجلس هم بودند و همیشه پای ثابت مجلس هستند!

اگر یادشان رفته اکنون یادشان بیاید و دست از لجاجت های سیاسی خود بردارند تا به مواردی از قبیل تخریب دولت و سوءاستفاده از تریبون مجلس و ...  متهم نشوند. اگر هم یادشان است و الان خود را به فراموشی زده اند که من ترجیح می دهم چیزی نگویم و آنها را به خودشان و خدایشان وا گذارم.

بعد نوشت:

1.بنده خود می دانم که مواردی که در بالا ذکر شد مربوط به تمامی نمایندگان مجلس نبوده و بسیاری در همین مجلس مخالف این اعمال هستند، اما گاهی لابی ها و نفوذها و رانت ها باعث می شود که نظر عده ای خاص، نظر مجلس بیان شود. من نیز صدای مجلس را گفتم.

2.در این نوشته هرگز از اشتباهات دولت چشم پوشی نکردم.دولت هم اشتباهاتی داشته اما آب به آسیاب دشمن نریخته. اما جای بیان این اشتباهات را اینجا ندانستم که انحراف از اشتباه بزرگتر، خود نوعی انحراف است.

3.خطاب به برخی از دوستان: آری دولت هم می توانست کارهایی انجام دهد و به برخی از مجلسیان باج دهد و این حرف و حدیث ها نباشد، اما  بدانید و آگاه باشید این دولت از آن دولت ها نیست!

4.باوجود کوتاه آمدن برخی نمایندگان اصلاح طلب مانند مسعود پزشکیان که بیان کرد این استیضاح دیگر موضوعیت ندارد، اصرار اصولگرانمایانی بر این استیضاح قابل توجه است.

5.به هیچ وجه قصد تخریب مجلس و یا تاکید بر اختلاف میان مجلس و دولت ندارم.