سخنان دکتر عماد افروغ در برنامه ی اخیر پارک ملت موجب شگفتی بسیاری از مردم و بخصوص قشر دانشجو شد. عماد افروغی که در سال 84 در بسیاری از مناظرات شرکت کرد و به حمایت از رئیس جمهور مردمی، دکتر احمدی نژاد پرداخت.
اما نمی دانم چه شد که 4 سال بعد و در سال 88 به جمع فتنه گرانِ طرفدار میرحسین موسوی پیوست و 2 سال بعد هم، یعنی در سال 90 در برنامه ی پارک ملت لب به نقد می گشاید و باعث شگفتی همگان می شود. سخنانی که به گفته ی خیلی ها از روی بغض و کینه است !
از مراجع می خواهد که رهبری را نسبت به نظرات فقهی و حکومتی اش مورد سؤال و نقد قرار دهند ...
از حوزه های علمیه می خواهد مانند قبل از انقلاب در مقابل حاکمیت بایستند و می گوید:
«اگر بخواهیم به جایی امید ببندیم حوزه ی علمیه است. اما مستقل بودن حوزه علمیه شرط اساسی نقد است. نهادهای روشنفکری دینی ما باید تقویت بشوند. باید هزینه اش را بدهند، مانند همان چیزی که قبل از انقلاب اتفاق افتاد. حوزه علمیه ما پیش از انقلاب مستقل بود و منبع خوبی برای بسیج توده ها بود ولی بعد از انقلاب نقش نظارت و نظریه پردازی را با تصدی گری فراموش کرد.
شاید این سؤال مطرح شود که مگر امکان دارد مثل قبل از انقلاب شویم. باید برای توضیح این مسأله بگویم از درون نظام نبوی و علوی اموی ها زاده شدند. چون سکوت شد و مصلحت اندیشی کردند.»
از سکوت می گوید و از مصلحت اندیشی و از حکومت معاویه و یزیدیان سخن می راند. سخنانی که این روزها بسیار از رسانه های ضد انقلاب و سایت های سران فتنه می شنویم و می بینیم.
غافل از اینکه حاکمیت قبل از انقلاب حاکمیت طاغوت بود و حاکمیت فعلی حاکمیت ولی فقیه عادل است و غافل از اینکه همین مصلحت اندیشی های بجا بود که مانع از بوجود آمدن بسیاری از فتنه ها و باعث حفظ کثیری از نیروهای انقلابی شد.
ساختار خبرگان رهبری را مورد انتقاد قرار داده و می گوید چون سیاستمدار و اقتصاددانی درمیان آنها نیست پس نمی توانند این ابعاد رهبری را مورد نقد قرار دهند، و باز هم غافل از اینکه فقهای خبرگان رهبری از علمای بلاد بوده و کسانی هستندکه اقتصاد اسلامی را آشنا بوده و سیاست را نه در کتاب های درسی بلکه در کوران حوادث انقلاب از دهه چهل تا کنون فرا گرفته اند.
و در پایان از سخنانش نتیجه گیری کرده و بیان می دارد که اگر نظارت بر کسی نباشد به دیکتاتوری کشیده می شود و تقریبا خلاصه ی کلامش را می گوید.
1. سکوت آقای شهیدی فر و برخی لبخند های ریزش در مقابل حرف های دکتر افروغ از نکات جالب توجه این برنامه بود.
2.دعوت دکتر عماد افروغ به این برنامه هم خود جای تأمل بسیار دارد.
3. مهم تر از همه باید ببینیم که چه شد که عماد افروغ که یک فرصت برای جمهوری اسلامی بود، حال به یک تهدید بدل شده. به زودی مطلبی در مورد همین فرصت ها و تهدیدها و چگونگی تبدیل آنها به هم در خدمت دوستان هستم
